Cebula biała pochodzi z rodziny amarylkowatych, tej samej, z której pochodzi również czosnek. Cebula to poza tym nazwa specyficznego rodzaju pędu o właściwościach przetrwalnikowych, w który wyposażone jest wiele roślin, głównie ozdobnych (np. tulipany). W świecie warzyw charakterystyczny jest on zaś tylko dla czosnku oraz cebuli zwyczajnej i jej odmian. Cebula biała zawiera tłuszcze, białko, węglowodany, błonnik, cukry, witaminy – witamina A, witamin z grupy B (witamina B1, B2, B3, B4, B5, B6 i B9), witamina C, E i K, a także minerały – cynk, fosfor, fluor, krzem, magnez, mangan, miedź, potas, selen, siarka, sód, wapń i żelazo. Cebula to także bogactwo błonnika, który stymuluje pracę układu pokarmowego i sprzyja odchudzaniu. Na uwagę zasługują jednak przede wszystkim zawarte w cebuli flawonoidy, czyli organiczne substancje chemiczne, chroniące przed chorobami i stanami zapalnymi.
Cebula zawiera także flawonoidy, które ze względu na działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne mogą odgrywać ważną rolę w prewencji chorób układu krążenia oraz niektórych rodzajów raka. Flawonoidy cebuli to związki lotne uwalniające się przy nacięciu warzywa, które odpowiadają za jego charakterystyczny smak i aromat oraz za łzawienie oczu podczas krojenia. Warto zwrócić uwagę na to, że najkorzystniejszy efekt uzyskuje się jedząc świeżo obrane i surowe plasterki cebuli. Nie jest to z pewnością najsmaczniejszy wariant, szczególnie gdy mowa o dosyć ostrej i bardzo intensywnej w smaku cebuli żółtej, natomiast poddana obróbce termicznej staje się nieco przystępniejsza dla podniebienia, a co ciekawe nie traci wtedy aż tylu walorów odżywczych, co inne warzywa.